شعری از علی کاظمی

در هجوم سكوت پنجره ها
گريه كن گريه مرد مي سازد
رد شو از خاطرات تلخ ، عبور
از تو مرد نبرد مي سازد

بي قراري كه بي امان باشد
پاي يك عشق در ميان باشد
باد وقتي كه مهربان باشد
با غم برگ زرد مي سازد

بي محلي به حرمت پاييز
چشم هاي ز گريه حاصلخيز
اين همه رنج ، از بهار دلم
يك زمستان سرد مي سازد

بوته اي بيقرار يك سيلاب
دوستي بين ماهي و قلاب
رستمي پاي نعش يك سهراب
غم اين قصه درد مي سازد
 
فكر كردن به يك ستاره ي دور
دوري يك دريچه از يك نور
غم و يك قلب مهربان و صبور
از تو يك دوره گرد مي سازد

رد پاي شقايقي در خواب
در و ديوار و عكس او در قاب
شب و تنهايي و سكوت و شراب
گريه كن گريه مرد مي سازد