شعری از شایسته سادات حسینی رباط

جو،خودت،برکه خودت،دریاخودت
تشنه ترکن بازهم من راخودت

زنده هستی ،زندگی در دست توست
زنده کن این مرده را هم باخودت

کاش با من یک قدم می آمدی
من که عمرم رادویدم تاخودت

تا به حال از منظر آیینه ها
روی خود را دیده ای آیا خودت؟

درتواصلا شک ندارم من ، ولی
هستی اینجا واقعا آیا خودت؟

هیچم وهیچند پیش تو همه
کلُ شی ءٍ هالکٌ الّاخودت!