شعری از جواد مجابی

حسب حالی بنویس      

                                                                           " تقدیم‌ به رباعی سرای توانا
                                                                          ایرج زبردست "

کهنم کرد برج های آسمان و باروهای زمین
از میخ سرخ گذر دادندم به بحرالمیت
از مشرق زهر عقرب پرتابیدم به باد سموم مغرب
از زخم های گرسنگی و تشنگی نشئگی ها در سرسام
شمار کام و ناکامی از یاد رفته است و رنگ و نشان آن
گلوگیرم می شد صبحانه با پژواک نعره های نیم شبی
چه سال ها که به یاد می آرم از آن ها تنها چند لحظه را
چه ساعت ها که به سنگینی قرنی تن را درهم شکست
شاد خواری عشرت هم عنان مخموری ملالت
رؤیا های دیگران افسانه ی ما شد و زندگی ما رؤیای آنان
بسا که بیرق خونین پیروزی تو را شرمسار روزگارت کرد
جمعه بازاری شوم
جمجمه های درهم شکسته ی اجدادی کنار چرمینه های عیش بغدادی
پندهای دو پولی پدران، تصنیف های ملولی فرزندان، حنجرها کنار خنجرها
ما را فروختند به سیم های بی بهایی که عاقبت برید گردن مان را
میزان نامیزان همیشه کفه اش به سوی مصیبت لنگر دارد