شعری از امیر سنجوری

1)

دخترانم می گریستند و

 پسرانم کل می کشیدند

من

مرده به دنیا آمده بودم.

2)

تو

همه چیز من بودی

اما زمان

همه چیز را حل می کند.

3)

پسر ها به پدر ها رفتند و

میراث بذر ها

 به مادران مرز رسید

آغازگران درو اما

 هنوز

مین های ضد نفر اند.