شعری از امیر آکار
نویسنده : امیر آکارتاریخ ارسال : 14 آبان 90
بخش : شعر امروز ایران
گرد بادها
پیراهنت را به خاک و خون کشیده اند
موریانه ها
مرزهای تنت را خورده اند
تا زمین خوردنت
یک قدم بیشتر فاصله نداری
کافی ست
عصایت لحظه ای هوای پیاده روی به سرش بزند
قدم رو
قدم رو
...قدم
رو...
حالا
پس از هشت سال
بیا استخوان های پوسیده ی پدرم را بگیر
روی هم بگذار
تا عصایی باشد برای بلند شدنت
وقتی زمین خورده بودی
حتی فکرش را نمیکردم
این پرچم خاکی
دوباره
بتواند برایم دستی تکان دهد
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
