شعری از امير بهادر عطار

عمق
 
باز ما در اعماق جهان سیر می‌کنیم
عمق از آن‌جا می‌آید
که هیچ‌چیز پیدا نیست
همچون ماهیانی
که در کف اقیانوس می‌لولند
ماهیان من
مرا پیوندی است با شما
با آن باله‌های درخشانتان
آن‌گونه که در تاریکی عمق سیر می‌کنید
و فشار آه... آن فشار
با آن‌همه آب بالا سرتان
این چنین دور سیر می‌کنید
من از عمق جهانی سخن می‌گویم
که کفش
به زیبایی خویشتن‌خواهی رنگین شده
و ما
همگی‌مان در این عمق غوطه‌وریم
آن‌چنان که باید
و جالب این جاست
که کنون دیگر
 
 حتی انتظار هم نمی‌کشیم