شعری از الهه مرتضایی
تاریخ ارسال : 31 تیر 01
بخش : قوالب کلاسیک
تمام فلسفهی من بدون آیین «عشق»
تمام فلسفهی من چقدر شیرین «عشق»
بدون هیچ دلیل و بهانه میآیی
بدون هیچ اَداوارهای دروغین عشق!
زبان مشترک مردم جهان
از غرب
بگیر تا به افقهای دور، تا چین... «عشق»
خدا نظر به تو انداخت که قسم میخورد
به «نون» و «صاد» و «الف-لام» و «طور سینین» عشق!
O
چه خلقتیست! پُر از روشنی به زیبایی
از آبشار خدا ریختهاست پایین عشق
چقدر لحظهی دلدادگی دلانگیز است
دچار شو که ببینی چه میکند این عشق!
لینک کوتاه : |
چاپ صفحه