شعری از اقبال معتضدی


شعری از اقبال معتضدی نویسنده : اقبال معتضدی
تاریخ ارسال :‌ 2 مهر 89
بخش : شعر امروز ایران

1

بی تابی ام را

در خاکستری ها ادامه می دهم

بی آبی ام را

در کویر

 

                                            1386 – تابستان

 

2

 

از رنج ها نمی هراسم

در پی افتخار هم نیستم

در لابه لای خیزران ِ ویران

دنبال نی یی هستم

که به یاری او

             بتوانم

-        کاملا –

بگویم آه

                                               1386 – بهار

 

3

 

بی وزن ، در مسیری تازه و سیال

به سمت فضایی روان

            گام بر می دارم

شهری – هنوز طبیعی و زنده –

            در برابر است

کوتاه ترین راه

           به این شهر بی نظیر

                        خواب است .

                                                           1387- پاییز

 

4

 

استقرار یافته ام

- چون درخت -

در دامنه افسونگر ِاین تپه ی سبز

خوشم با پرنده ها و بادها

و آن برجِ بلندِ قدیمی

               در باغ شیبگاه

دوست داشتنی است .

                                                   1387 – پاییز

 

5

 

گره می زنم

تورها و طناب ها را :

بسته می شود

               گسسته ها

                برای عزیمتی هزارباره

                از ساحل به دریا

                در پاسخی ناگزیر

                به رویایی بزرگ و گریز پا !

 

                                                          1387- پاییز

 

   لینک کوتاه :

  چاپ صفحه
بیان دیدگاه ها
نام و نام خانوادگی : *
ایمیل :
URL :
دیدگاه شما : *
  کد امنیتی
کد امنیتی :
 

ارسال شده توسط : آرینا اقبالی - آدرس اینترنتی : http://

بسیار زیبا

ارسال شده توسط : شاهد نورانی - آدرس اینترنتی : http://

جناب آقای معتضدی همیشه ازشعرهای شمالذت برده ام ومی برم.

ارسال شده توسط : رحیم ذوقی - آدرس اینترنتی : http://www.alborzsolar.com

احسنت لذت بردم اقبال جان