شعری از ابوذر افشنگ

بانویِ اول توو قصرم
سلطانِ صاحب قرانی

خوابیده توو اصفهانت
این جنگل دیلمانی

محرم تر از من کی مونده
توو خلوتت،توو حریمت؟

شاه شهیدم صدام کن
توو صحن شاب دُالعظیمت

شعری بساز از دو چشام
می خوام که تو شاعرم شی

من کفر محضم تو باید
تا زنده ای کافرم شی

اونقد حسودم که حتی
توو خواب و رویا باهاتم

تو تا ابد پادشاهی
تا من دلیل بقاتم