شعری از آزاده زارعیان

هم‌سایه‌ها

ما با هم هم‌خانه‌ایم
از طرفِ یک در می‌رسیم به هم
ما با هم هم‌خانواده‌ایم
از طرفِ چند کلمه می‌رسیم به هم
بعضی‌ها خویشاوندانِ نزدیک
بعضی دور
دور
طوری که نشانیِ جدیدشان در جهان را نمی‌دانیم
بعضی‌ها آن‌چنان نزدیک
که هر دو به یک اسم صدایشان می‌زنیم
و با هم به دیدنشان می‌رویم
نشانیِ دقیقِ همه‌شان
شگفتی و ناامیدی است