شعری از آرش احترامی

«رژِ صورتى»

نگاه منو بادها مى‌برن
صدامو ولى حنجره يادشه
تگرگا منو مثل تو مى‌شكنن
غرور منو پنجره يادشه

همه حرفاتو وقت عاشق شدن
نگاهت رو به آسمون، يادمه:
«دوست دارم و تا ابد پيشتم»
«هميشه كنارم بمون»...  يادمه

چقد باد و بارون گذشت و نبود
ديگه دستاى تو روى شونه‌هام
نگا كن ببين شكل تنهايی‌ام
نگا كن ببين عين ديوونه‌هام

می‌گفتی كه آماده‌ى عشق باش
الان از هميشه مهيّا‌ترم
تو می‌خواستی تنهايمو پر كنى
ولى حالا از قبل تنهاترم

هنوز توى اين هدفون لعنتى
دارم با صدات زندگى مى‌كنم
چشاتو به روى همه‌چى نبند
هنوز با نگات زندگى مى‌كنم

بزن شونه موجاتو، دريا بشم
تنفس بده، شايد احيا بشم
رژ صورتيتو بكش رو لبم
مى‌خوام لحظه‌ى مرگ زيبا بشم