شعرهایی از کیانا برومند جاوید
نویسنده : کیانا برومند جاویدتاریخ ارسال : 8 مهر 90
بخش : شعر امروز ایران
1
بازگشته بوديم
و جهان رسيده بود
به دو صندلي لهستاني
سنگر گرفته پشت ميزي واحد
كه از سرماي فنجان ها ترك مي خورد
رسيده بود
به شن بادي مسموم
واقع در
دودَري ِ دو در دو
كه ريه هايش
هر روز
اخبار يرقاني روزنامه مرور مي كرد
به مه
رسيده بود به ماسك اكسيژني
كه بخيه مي خورد به صداي رودخانه ات
و تك سرفه هاي رودابه
كه كش مي آمد در موهاي من
چيزهاي رفته بود از ما
جزئي
مثلا مرده بود آن پرنده
كه جفتگيري لب ها را آواز مي خواند
يا مثلا سكوت
انتهاي كوچه اي شده بود
كه در حرفهاي هم بدويم
مي دويديم
مي دويديم و مي دانستيم
شوق
ديگر آن گنجشگك بي قرار نيست
كه شانه هايمان
شاخه هايش بود
رسيده و بازگشته بود
و جهان
پايه هاي دو صندلي
كه به گل مي نشست
2
عشقبازي جلوي پوتين ها!
اين هم عالمي دارد
گيرم پرنده اي غريب
بختش را دنبال كند در موهايم
گيرم شب خلع سلاح
با ديوارهاي خار دار چه بايد كرد ؟
با چند لكه شقابق
روي ملافه ها؟
مي ترسم
از صبح
از صداهاي شبيخون
مي ترسم ميدان بسازند
باروت بياورند
علف هايي با رشد بي رويه ُ
گلهاي وحشي
مي ترسم بدوند
بدوند
پرنده چشم هاي دوديش را نبندد
مي ترسم به جا بياورد پوتين هايت را
و شانه هايت
خوابيده باشند
مي ترسم
و اين هم عالمي دارد
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
