شعرهایی از نرگس الیکایی

  1

صدف ها

بر ساحل می غلتیدند

اینک رقص نه

شانه خالی می کنند

در باد

2

وقت رفتن

زمستان را صدا کرد

پاییز

همه سفید شدیم

البته که طاقت می آورد

زمین

3

چه آرام فرود آمده اند

شام غریبان است

زیر پای تو

همه برگ

4

كاش كسي پنجره را باز نمي كرد

حالا من مانده ام و

چشم هايي كه با منقار طبيعت

شكار مي شوند.

5

تا آخر دنیا می تواند

روی پاهایم بایستد این مترسک

چه کسی نان دیگری را می خورد

من می گویم

من یا او

او می نویسد.

6

خواسته اش

بادام بود

ازچشم هایش

قطع کرد

ریشه را

تبر .