شعرهایی از منصور ململی
نویسنده : منصور ململیتاریخ ارسال : 14 شهریور 04
بخش : شعر امروز ایران
۱
پرنده گفت:
(زندگی تکرار حال است، تا بی‌نهایت)
نترس!
پروانه‌ی ارجمند!
ترا خواهم دید
هزاران بار
پس ازمرگ.
۲
بلند و عاشقانه‌ای!
گذرنده وزیبا!
اما، با من بگو:
با آه گل سرخ چه کنم؟
وقت نبودنت
ماه!
ماه!
ماه!
۳
طاقی از اختر و مهتابم.
نوری بر ساقه‌ی گندم.
بوسه‌ی آب روان،
بر برگ گل سرخ.
انکار نمی‌توان کرد
این‌همه زیبایی را پرنده!
در عالم خلقت.
۴
رفت و بازنگشت
پرنده‌ای که هرگز نیافت
سحرخوانی عاشقانه‌اش را
به لون آسمان و روشنان علف!
رفت و بازنگشت.
۵
جهد کن برسی به زیبایی درخت،
آسمان پرنده و ماه!
و گندمی که توقفش داستانی دارد
به قدمت جهان.
راستی یادم رفت بگویم:
پیلاتوس* معلم مدرسه دهکده ماست.
*پیلاتوس:
از حاکمان رومی در زمان حضرت مسیح.
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
