شعرهایی از محمد حسین مدل

۱

تَن
می‌آوَرَدَم بیرون از تنهایی و
تَنَ‌ت
تنی باشد اگر
اندازۀ آغوشم؛
غم
می‌رود بیرون از
رفتارِ جانُ
بیدار می‌شوم
 
و در بیداری 
هرچه که می‌بینم
تویی

۲

وقتی لبم از حِرمان 
خموش می‌شود
باورم از می‌آیدِ تنِ تو 
تنِ وصل را می‌رساند به لبانم
و از دمی حرف می‌زنم که در آن نبوده‌ام
و بود می‌شود
تمامِ وقت‌هایی که نبوده‌ای و 
آه!
 کاش می‌بودی
 
معنای دنیا اگر این باشد
می‌ارزد
که بدارمش دوست و
بنشینم به انتظار
تا کی
برسد از راه و
بیفتم براه و
وای!
پیدا کنم زیبایی‌ت و
نبایدم دیگر تا
گم‌ات کنم