شعرهایی از لطیف هلمت / برگردان :صلاح الدین قره تپه

برگردان  پنج شعر از لطیف هلمت شاعر معاصر کرد

صلاح الدین قره تپه


1)ستاره

تمامي ستارگان مهاجر
بازگشتند و
 بر شيشه پنجره ها نشستند و
آشيانه كردند
تنها ستاره من نبود
كجا را جستجو كنم
كدام جنگل.....كدام ده.....
كدام تپه.....كدام راه.....
آه... مي ترسم ستاره ام نيز
مانند مادرم گم شود!
                                                                                                                                          
2)مي خواستم

مي خواستم
درخت بلوطي باشم
در دامنه هلگورد
چشمه اي باشم
در دشت شهرزور
جويباري دركفري
اما شاعرم و
دوست دارم
دختري در دلش پنهانم كند.



3)باراني ديگر

اگر مي توانستم
اندوه را ترانه اي مي كردم
براي كودكي كه تندباد عروسكش را شكست
چشمانم را آتشدان مي كردم و
برف كهنه را درآن مي سوزاندم
صدايم را تبر و
شهرم را با آن ويران مي كردم
با خون خويش
نقشه اي ديگر مي كشيدم
براي آن شهري كه دردلم مرد.


4)ترانه

من ترانه نمي دانستم
بينوايان آموختندم
عصبانيت نمي دانستم
ظالمان آموختندم
عشق نمي دانستم
رودها آموختندم
شعر هم نمي دانستم
عاشقان آموختندم
دستهاي پينه بسته و
پاهاي برهنه آنان كه شخم مي زنند
آموختندم...
اگرمرگ هم نبود
 من به خاطر بينوايان مي مردم.   


5)آخرين پيمان

اي بيچارگان!
اگر توده ابري خونين نشدم و
دستم را عاشقانه
دور گردن كوههاي اين شهر نينداختم
بر شعرهايم تف بيندازيد
بر شاخه بلوطي حلق آويزم كنيد
من كي ام...؟اگر شما نامم را از بر نكنيد
شاعر كيست...؟اگر شما تاج  بر سرش ننهيد
و كودكان تان
شعرهايش را به آواز نخوانند
شاعر را چه كسي مي شناسد؟
اگر دختري رنجور
خود را بر شاخه شعرش نياويزد.