شعرهایی از فدریکو گارسیا لورکا
ترجمه ی بیژن الهی
نویسنده : فدریکو گارسیا لورکاتاریخ ارسال : 3 دی 95
بخش : قلمرو شعر
" منظره با دو قبر و یک سگ آشوری "
فدریکو گارسیا لورکا
1
برخیز ای یار
شنیدنْ زوزه ی سگ آشوری را .
سه حوری ی سرطان رقصیده اند ،
پسرم .
از کوهستان ، موم قرمز آورده ند
و شمد های خشن که خفته بود در آن
سرطان .
اسب ، چشمی در گردن داشت
و ماه چندان در آسمان یخ بود
که کوه ناهیدش را
بایست می درید
و قبور کهن را خفه می ساخت
به خون و خاکستر .
ای یار ، بیدار شو :
کو ها هنوز دم نمی زند
و گیاهان دلم ، جای دیگری ست .
2
مهم نیست که لبریز آب های دریا باشی
دراز زمانیْ من ،دوستار کودکی بودم
که پَر کوچکی به روی زبان داشت
و ما صد سال در یک چاقو
زندگی کردیم .
بیدارشو! خاموش! گوش کن! قد بیافراز اندکی!
زوزه
زبان دراز بنفشی ست
که موران ترس را و باده ی تیراژه را به جای می نهد .
به سوی صخره می آید . ریشه یی ندوان !
نزدیک می شود . می نالد . هقهقه در خواب مزن ای یار .
برخیز ای یار
شنیدنْ زوزه ی سگ آشوری را !
"نرگس"
کودک ،
می روی به رودخانه بیافتی!
در ته آب ، گل سرخی هست
و در آن گل سرخ، رود دیگری.
پس ببین این پرنده را ! نگاهی آنجا
به این پرنده ی زرد بیانداز !
افتاده چشم های من
به ته آب.
خدای من! اما
سُر می خورد این کودک!
... و خودم ، به دل گُل سرخ .
در آب که گم شد ،
فهمیدم . شرح نمی دهم .
شعر "منظره با دو قبر و یک سگ آشوری" از مجموعه "شاعر در نیویورک" به گزارش یدالله رویایی به نگارش بیژن الهی
شعر "نرگس" از مجموعه ی "آواز ها" به گزارش ا. اسفندیاری به نگارش بیژن الهی
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
