شعرهایی از خسرو بنایی


شعرهایی از خسرو بنایی نویسنده : خسرو بنایی
تاریخ ارسال :‌ 29 اسفند 95
بخش : شعر امروز ایران


سکانس اول

                                                                                                                                             زخم آتش —---— ارتفاع---.آلومنیموم... شیشه کروم ...چدن... زخم سیمان پوک.... زهرابه...  صدا صدا...صدا ..

زخم کتیرا... فاستونی ... رویای  کتان در ییلاق    
  زخم سفته... چک... خونابه ازحاشیه  حریق
زخم آهن ..   
رقص  خوش خیالی ...جاودانگی ...فناناپذیری ..دلهره ..فراموشی ..جنون موبایل در  لابی
 زخم فراموشی ...اضافه کاری.. بیگاری ...شب کاری ....خونابه ...توحش ...دلار .. بربریت... ریال ....  قسط ...آخرالزمان .... زخم  سوزن صنعتی
  رقص شریان  پیش از انفجار
 زخم آه ...  فشار آب از جرثقیل
 جرثقیل ... لهیب ..لعاب ...آتشفشان ..نفرین ..
رقص ارتفاع ... شراب سیاه ...شراب  خاکستر... شراب ترش... شراب مذاب
زخم جسد پیش از جسد ...جسد بی خیال... جسد آنلاین  ...جسد با حساب.. با کتاب
رقص یهودی... سرگردان در برزخ..  لابی...پشت بام ..زیرزمین
رقص مسیحی .. تثلیث راه پله  ..آسانسور... تقدیر...
آخ و اوخ وخدا و خدایا و مذهب تو شکر

نرسیدن ...از ته خط به سرخط
 نرسیدن... از سر به ته... ماندن درته در ته
ماندن در پیچ فولاد... پارچه ... شیشه ...کریستال ... پلاستیک ...پلاسکو...ماندن نگاه ... نگاه تیغ نگاه... وورم مویرگ  ...ورم  ذهن در ذهن در پیچش اشتها وورم ذهن در شب قبل
ورم ترکیدن ثانیه ها ...  درون ثانیه ..  ...پودرذهن.. پورد بو ...اشتها ...تشنگی ...آب و..  عطر زعفران ... مرغ ماهی ...  خلسئه الکل در کشمش اون وربرج ...لعنتی  ... بخار- برنج – اشتها ناهار...
 پودر وقفه.. جاذبه ... هفده سالگی ...بیست سالگی ...شصت و یک سالگی
 پنجاه پنج سالگی پنجاه پنج سالگی
رقص  دلهره ... بی پولی.. کم پولی..... شل پولی توپولی ...
نرسیدن از رو به زیر ... زیر در رو   .. ..انگشت در گلو ...قولنج ابرو درون ماتحت ...
نشت مانکن... گره مانگن ..کروات مانکن ...عشق ممنوع ..مانکن.. مذاب مانکن ناله مانکن ...من و مانکن ...مذاب اسکلت ...استخوان ...ویترین ...مخمل ..انحلال شعور... شعله ... کاسه سر... سینه ..عربده عربده.... ناله ...عقده  ...من ...مانکن... استخوان.... پلیمر ...آخ.. عرق سگی ....کثافت ...هرزه ...اون بیرون ...کثافت ...موبایل ...آخ و اوخ ...کونی ها..شاش سگ کلیمی ..به روح پدر ...روح القدس چهاررراه ..روح القدس برج ...کثافت ..الیقانیان .....هرزه ها ...آدم ها ... بنر ها ...تسلیت ها ...مادرقحبه ها ...شب اول قبر ..مادرسگ ها ...سگ ها ...سگ ها ... ضربان ... آهن ...سگ ...آدم ...خاکستر تعفن ......جنون ودود دود ...سفیده... بی رنگ..  بی رنگی.. دود...
مذاب بی تنی.. بی سری.. بی تنی.. بی تنی..بی تنی ..بی تنی ..بی تنی ..   


                                                                           خسرو بنایی بهمن ماه 95



 


وقتی آمدم
 خواب بودی
در خواب موی هایت را شانه می کردی
 کتاب می خواندی
و چای را به  معشوقه رمان نیم خوانده  تعارف می کردی
در خواب
 جای صندلی خالی ات می نشستی
به هیجده سالگی یک درخت کهنسال  با جغدش   
توی خواب
 اسامی ماه را به مادر  تعارف می کردی
 مادر بالشت زیر سرت می گذاشت درسلول انفرادی  
 فکرمی کردی
 کسی که پلک اش را هرچهار اسفند   باز می کند
هنوز بیست و پنج ساله است.

                                                                      خسرو بنایی اسفند 95



سکانس دوم
—------—

نمی دانم ازکجا شروع کنم
که حرفی ازاین  یهودا نباشد    
مست   زبانه هاست  انگار  این یهودا
  یهودا با دسیسه
آهن  وشیشه و سیمان را می لرزاند
همزمان در بافت کتان و اسناد نفوذ  می کند
این  شیمیدان لعنتی
 راز  بعد از صبحانه طبقات بی شعله راخوب می داند
می خواهد این  برج در فرصتی تا قبل از ظهر
سرش را در خیابان حائل  کند
وهی زار بزند
یهودا می داند و    
 باکشیده ترین وسوسه
 زیر یک وسوسه دیگر کبریت می کشد
یهودا با همه  هوار می کشد
  می گوید:
 برای ذوب آهن  و  وخاطره
اسمی برای فراموشی ساعت یازده و نیم  اختراع کنید
یهودا با همه شیون می کند  
گاهی  بی شرم خودش را وسط خیابان  به شهادت مصنوعی می زند
به آتش نشان ها می خنددو
بوسه ای عاشقانه  برای عکاسان سلفی موبایل می فرستد .

                                                                            خسرو بنایی بهمن ماه 95


 


گاهی آدم حواسش نیست
روی روزهایی که لای هر زخم اش یک سیم خاردار بود (علامت می زنی)
لای هردیدارش یک شکاف  ( پاکش نمی کنی)
مادر شصت هفت سالگی ما بین دو دیوار را  ( تشخیص میدهی )
وسربازی که   جنگجو نبود.( او را هم داخل پرانتز میگذاری )
گفتم نمی آیم نگفتم...( این حرف هارا  مابین نقطه چین ها از دست میدهی)  
من از فرزندی که درون شکنجه موهایش سفید می شود ( این را می چسبانی روی  فهم  عبور ناپذیرت  )
اولین بار  یک بلوط مرا به راز  رنگ قهوه ای کشاند ( رنگ قهوه ای به دلهره جمعی وصل بود)
حالا بین دو نام
بعد یک لیوان شکسته
 می ایستم و
انقلابی به رنگ بلوط درمن  خشک می شود .

                                                                 خسرو بنایی بهمن ماه 95


 

   لینک کوتاه :

  چاپ صفحه
بیان دیدگاه ها
نام و نام خانوادگی : *
ایمیل :
URL :
دیدگاه شما : *
  کد امنیتی
کد امنیتی :