شعرهایی از بابک ولی پور

1

بر گور تکوین

فاتحه ­ای از فردا بخوان

تا این دست­ه ای بی قصد

تقدیر سنگ را

آرام­ تر بفشارند .

2

حالا دیگر نیست ایم

من و آن کرم

که از پرواز گفتیم

او به پرنده و

من به خاک رفت

 

3

 

آینده                                  فراموشمان کند

کوچه­ ها                 نیمه رهامان

 

سپیدِ حافظم

فالم

شد

 

رگ                  ریسمانِ دارم

قطره

قطره

می ­چکم از لبت

باد                            خاکسترم 

 بقای عمر باد

 

در گور خودم را بگریم

 

 

تو فاتح بلندترینِ کفش­ ها

_جاپای برف سرد نگاه_

راه­ راه پیرهنم

آواره­  روزگارت کرد

 

 

شعبده

شکنجه

شناسنامه

صلیبِ بودنم را تا ساعت سکته   بر دوش

 

 

با لحظه عکسی گرفتم       مُردم