شعرهایی از ایرج کیانی

در چشم های تو

آذوقه های زمستان بود

اینجا برای چه می ماندی 

وقتی تمام قافیه ها را

                       می دانستی

اینجا همیشه همین است

                          انتظار و لجن 

# #

باید کتاب هایت را

               بفروشم

و دختران تازه نفس را

                که پرده بکارت شان

                                    ـ پرده های دوگوش  است !

                                                        به سینما ببرم

و پس از آن

              به خانه ای برویم

و پس از آن 

              پنی سیلین بزنم ؛

# #

آنجا که خواب عقوبت را 

                        تعبیر تازه بسازی

زیرا که بازگشت

                        ـ همان رفتن است ـ

                                   با تحقیر

# #

اما ...

هنوز حرف منی

                  ـ  ای لال 

هنوز باغ  منی 

                  ـ ای خشک .

به من عشق را ...؟

به من گریه را یاد دادی

به من عشق را

تو از آب

      پیدا تری

تو مثل گیاهان دارویی

                  از ریشه خوبی

تو از شاخه

           رویا تری 

##

سلامی

 سر آغاز آواز عشق

 و باب صداقت 

و طرح طلوع

# #

تو از نسل دریای مازندرانی

پر از ماهیان بزرگ سخاوت

پر از خاویار نجابت 

تو دریای مازندرانی

               پر از آب شیرین

# #

غرور پلنگی

        و زیبایی خواب

# #

درختی که با شاخه ی سبز رگها

پناه کبوتر

      پناه کلاغی  

# #

برنجی که از خشکسالی می آیی

# #

زبانت زبان همه غنچه ها

               دهانت گلستان حرف

                           و نام گل از توست

و پیدایش عشق

# #    

 کتابی تو

گویا تر از " بوف کور "

و غمگین تر از غربت " ژان کریستف "

و زیبا تر از حق " آزادی با مرگ "

# #

 سفر کردی از روح گندم

                       به نان

و بر سفره ات

            سیر بودن حقیر است

# #

تو آرامش صلح

و قانون آزاد اندیشه

و بیداری راستینی

به من گریه را یاد دادی                                           

                                       به من عشق را ...

منبع : مجله فردوسی