دو شعر از جاهیت کولبی
برگردان از مجتبا نهانی

دو شعر از جاهیت کولبی Cahit Külebi
- که در ایران به جاهد کولبی معروف است -
برگردان از مجتبا نهانی
 

Dost

Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gicirdamasin
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsin
Sabahlara kadar oturup konusalim
Kimse duymasin
Mavi bir gökyüzümüz olsun kanatlarimiz
Dokunarak uçalim.

insanlardan buz gibi sogudum,
iste yalniz sen varsin
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsin.
 

دوست

بی‌آن‌که صدای غژغژ  پله‌ها بیاید
شبی ناخوانده به خانه‌ام بیا
آنقدر خسته‌ام که نپرس
تو حال‌ام را می‌فهمی
تا صبح  بنشنیم و حرف بزنیم
جوری که کسی نشنود
برای خودمان آسمانی آبی داشته باشیم وُ
بال زنان بر فرازش پرواز کنیم.

مثل یخ از آدم‌ها دل‌سرد شدم
حالا فقط تو با من هستی
آنقدر بی‌حال‌ام که نپرس
تو می‌فهمی
 

Çiçekle Konuşma

Artık ne pencerem var seni koyacak
Ne masam,
Sevgilim de yok bu şehirde
Çiçek seni alıp ne yapsam

 

گفتگوی با گُل

دیگر نه پنجره ای دارم وُ
نه میزی
که تو را بر روی آن بگذارم
معشوقه‌یی هم در این شهر ندارم
ای گُل، تو بگو
پس برای چه کاری باید تو را بخرم؟