یک شعر بهاری از جَفَر جاببارلی Cəfər Cabbarlı

- که نام او در ایران با املای جعفر جبارلی رایج‌تر است -

به همراه اصل شعر

برگردان از سینا عباسی هولاسو

بهار

رسید نوبهار، آفتاب شعله‌ور شده نور می‌گسترانَد

برف ذوب می‌شود، سیل به راه می‌افتد،علف می‌رویَد به صحرا

بلبل زبان می‌گشاید تا به گل تازه‌رُسته می‌نگرد

روی شاخه‌ی گل می‌نشیند و نغمه سر می‌دهد بلبلِ رها

دره‌ها، کوه‌ها، درختان سبز، همه‌جا رنگارنگ

سرتاسر با خلعت اطلسی آراسته گلشن

این چه قدرتی‌ست که غیرممکن برای‌اش نیست، حیران!

به این نیروی بی حد خالق احسن! احسن!

به باغ و بوستان بنگر، به باغچه و به گل بنگر

گل را ببین و بلبل را ببین، ذوق ببر از دنیا

قدرت خالق را ببین، بنگر به این آفریده‌ها

نخواب، برخیز و ببین، دست بردار از افرادِ غافل بی‌پروا!

Bahar

Novbahar oldu, günəş şölələnib nur saçır
Qar ərir, sellər axır, ot göyərir səhradə
Yeni çıxmış gülə baxdıqca da bülbül dil açır
Gül budağına qonub nəğmə oxur azadə

Dərələr, dağlar, ağaclar yaşıl, əlvan hər yan
Sərbəsər xələti-ətləslə bəzənmiş gülşən
Bu nə qüdrət ki, ona olmamaq olmaz heyran
Xaliqin qüdrəti-bihəddinə əhsən, əhsən

Bağa bax, bostana bax, bağçaya bax, gülləri gör
Gülü gör, bülbülü gör, zövq apar dünyadən
Xaliqin qüdrətini bil, bu yaranmışları gör
Yatma, dur bax, götür əl qəfləti-bipərvadən