شعری از ابوالقاسم مومنی | |
نویسنده : ابوالقاسم مومنی تاریخ ارسال : 7 بهمن 98 بخش : |
تقدیم به روحی ی جان
جناب روح اله خالقی
(ابیانه)
به مرکب رویت
ستاره بودم و مرجان
بر این هوا که بمانم
به سختی ی جان
تو از کدام آهو گریختی
که آفتاب دیدن تو
در این سپیده ی بی نام
غریزه بوده و شبنم
به خاره ی خام
به وقت لبهایت
ّببوس پرچم رویم
که خواب خفته ی صبح
در این حوالی اندوه
به شکل و شمایل
به موقع خصم
نگاه عاطفی باد
و کولی ی چشمت
همیشه ی اندوه
تاب باران است
کنار خستگی و خواب
ماه مراقب
این هدهد هوا ............
و نام حادثه
نامت