طاقت بلند ستاره
نام  کوچک توست
که زیر رگ ابر
پوست می‌اندازد
و کهربای کلمه
چشم است /  درخت است
که فرشتگان از آن روییده‌اند
جهان از گلوی تو زیادتر می‌شود
و لب‌هات تبرک هرچه رویاست
نور
به سوخته‌های ستاره می‌پاشی
و حوصله‌ای  
از نام کوچک تو
کوچک‌‌تر