شعری از ﺳﻌﻴﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻮﻻﺩ
نویسنده : ﺳﻌﻴﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻮﻻﺩ
تاریخ ارسال :‌ 14 اسفند 95
بخش :
شعری از ﺳﻌﻴﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻮﻻﺩ


۱
زدن

من این «زدن»  را  
        «نزدم»،  «خوردم»...!!
 توی خیابان
       با مشت...!
         با لگد...!!
   با ﺣﺮﻑهایی که  
       «نزدم»  / «خوردم»...!!
 روزی،
     باید این زدوخوردها
                    به پایان برسد
روزی که کلاغی
        از شاﺧﻪی دوردستی
         جوﺟﻪهاش را
     به منقار بگیرد و
                             بپرد...!!
 من این زدن را
                 نزدم / خوردم...


۲
مفقودی

پدربزرگ
      ﺗﻔﻨﮓش را
    از شاﻧﻪی دیوار برداشت
_  ﻣﻲشود !!
    سکوت را به خیابان آورد؟!
   و رفت...!
      و برنگشت...!!


۳
غنائم

 از غنائم جنگی
        تنها لبی را ﺑﺮﻣﻲدارم
    ﻣﻲگذارم، درست
   زیر ﭼﺸﻢهایی که
                       ﺳﺎﻝهاست
  با من ﺣﺮﻑها داشت و
                           ﻧﻤﻲزد...!!


۴
دید

ما گناهی نداشتیم
   ﭘﻨﺠﺮﻩی خاﻧﻪی روﺑﻪرویی
   هر صبح، دﺳﺖهاش را
                        باز ﻣﻲکرد
طلای موی دختری را
                   ﻣﻲریخت
                        به خیابان...!!
ما گناهی نداشتیم
     ﺁﻥقدر... ﺁﻥقدر
      ﻣﻲنشستیم و
      هی ﻣﻲنشستیم و
                  نگاه ﻣﻲزدیم...
  تا شاشبند ﻣﻲشدیم
   ما گناهی نداآآ....
 ( _ هی!!
    یالله پسر، د ِ... بلند شو
                       نوبت منه!!)

بازگشت