فصل پنجم واژگان

شعر:یونس رضایی
ترجمه:جبار شافعی زاده

بگذر از خواندنم بانو
سطری دشوارم من
در خیابانی که پنجه‌های گریه پژمرد
همره‌ خون‌ام
که فصل پنجم شعر است

نام‌ام را بخراش بر پوست باد
تا ماندگار شوم در تاریخ میهنم...سرد و بی‌حس

یاد بگیری‌ام اگر، رنگ خواهم باخت
در سیمای فصل‌هایت

آواره در زبان‌ات...مردی
در عشق تو دور و بی‌پایان
عمر برف‌هایش
مرز زمستان نیز
سهمی از سرزمین تنهایی

گل آلود است سرچشمه‌هایم
بگذار نوری به روزنه‌های پاییز ببخشد صدایم
و چشم‌هایم کم‌سو نشوند در حروف تو
کە میراث نفس‌های تواند...سبز و كسل

جزیی باشم از سطرهایت
هنگام که متن دوزخ
معنایی بخشنده است در نگاهت

و کتابی در خیابان‌ات
که صفحاتش یکسر
از چراغ‌های قرمز سرشار
از اشاره‌ی توقف لبریز
و مثلثی هم در ان
که هراس گذشتن تو را مینماید
و پر از گذشته‌ی پاییز دیوانه‌وار خودام
چشم به راه توام در اولین ایستگاه...

چه برهوتی خواهد شد این شعر از هر چه رنگ‌
در ایستگاه پاییزی‌ام...پیاده شو

چه دشوار سطری دورتر از خیابان من
بر جنازه‌ی شعله‌ها...
اشاره‌ی کدام توقف؟
که نه حرفی...نه سندی برای ماندن‌ام

کتاب همیشه‌ات سبز... در میعادگاه
هر چه دیوار

من پنجره‌ای خسته در فصل‌هایت
با من سخن بگو!

سطری از همیشه‌ات نیز
بگذر از آن که بخوانی‌ام !

دشوار است خون‌ام میان کوچه
بگذار هزاران معنایم
، در تو سرگردان

ترجمه‌ شعری از كتاب " خنجر با رنگی دیگرتر"

 وه‌رزی پێنجه‌می وشه‌کان
یوونس ره‌زایی

مه‌مخوێنه‌وه‌ خاتوون
من ڕسته‌یه‌کی دژوارم
له‌و شه‌قامه‌ی ده‌ستی گریانی تێدا هه‌ڵوه‌ری
وێڕای خوێنم
که‌ وه‌رزی پێنجه‌می شێعره
‌‌له‌سه‌ر پێستی با ناوم داتاشه‌
با بمێنمه‌وه‌ به‌ مێژووی نیشتمان‌دا... سارد و ته‌زیو
که‌ فێرم بی؛ کاڵ ده‌بمه‌وه‌ به‌ سیمای وه‌رزه‌کانته‌وه
 ئاواره به‌ زمانته‌وه‌...
پیاوێک به‌ ئه‌وینته‌وه‌‌
دوور و بێ‌کۆتایه‌ ته‌مه‌نی به‌فره‌کانی
سنووری زستانیش به‌شێک له‌ نیشتمانی ته‌نیایی

لێڵه‌ سه‌رچاوه‌کانم
با سۆمایه‌ک به‌ ڕۆچنه‌کانی پاییز ببه‌خشێ ده‌نگم
 چاویشم به‌ پیته‌کانته‌وه‌ کاڵ نه‌بنه‌وه‌
که‌ میراتی هه‌ناسه‌تن...
سه‌وز و وه‌ڕه‌ز
به‌شێک له‌ ڕسته‌کانت بم
ئه‌و کاتانه‌ی ده‌قی دۆزه‌خ له‌ نیگات‌دا واتایه‌کی به‌خشنده‌یه‌
‌
کتێبێکێش له‌ شه‌قامه‌كانت
که‌ لاپه‌ڕه‌ی هه‌موویانم پڕه‌ له‌ چرا سووره‌كان
پڕه‌ له ئاماژه‌ی وه‌ستان

 سێ‌گۆشه‌یه‌کیش که‌ مه‌ترسی رابردنی تۆم...
 ڕابردووی پاییزه‌ سه‌رشێته‌کانی خۆم
ڕای تۆم له‌ یه‌که‌م وێستگه‌کان...
چ قاقڕ ده‌بێ ئه‌و شێعره‌ له‌ ره‌‌‌نگه‌کان
له‌‌وێستگه‌‌ی پاییزییم‌دا...دابه‌زه‌
چ سه‌خڵه‌ته‌ ئه‌و ڕسته‌یه‌ی دوورتر بێ له‌ شه‌قامی من
له‌سه‌ر له‌شی بڵێسه‌کان... ئاماژه‌‌ی کامه‌ ڕاوه‌ستان؟
          که‌ نه‌ پیتێک...
نه‌ به‌ڵگه‌یه‌ک بۆ مانه‌وه‌م

کتێبی هه‌میشه‌ت سه‌وزه‌...
له‌ ژوانی دیواره‌کان‌دا
من ده‌لاقه‌یه‌کی ماندوو له‌ شووره‌ی وه‌رزه‌کانته‌وه‌
 بمدوێنه‌!
ڕسته‌یه‌کیش له‌ هه‌میشه‌ت
مه‌‌مخوێنه‌وه!

دژواره‌ خوێنم له‌ كۆڵان
با هه‌زاران واتام، له‌ تۆدا هه‌ڵوه‌دا...