تبر شوی بدنِ من درخت خواهد شد
مرا بریدنِ از ریشه سخت خواهد شد
صدای ارّه یِ برقی خوش است چون یک شب
برای خوابِ تو این کُنده تخت خواهد شد
طنابِ دارِ از این درخت، آویزان
 برای پیرهنت بندِ رخت خواهد شد
تمامِ رگ هایم از فشارِ لخته ی خون
شبیه موهایت لَخت لَخت خواهد شد
که خوب خواهد شد روزگارِ زخمی من
که خوب خواهد شد، پس چه وقت خواهد شد؟
مرا نگاه نکن این درختِ خشک شده
به برقِ صاعقه ای تیره بَخت خواهد شد...