چهار سال از مک‌دونالد

ابوالفضل پاشا

جگرکی‌ها چهار سال از مک‌دونالد پیرترند

اما کسی احترام بزرگتر را

کنار خیابان نگه نمی‌دارد

که مسافر بتواند به راحتی پیاده شود

و یک سیخ جگر را از کله پاچه بیرون بیاورد

این‌همه ظلمی که به انسان رفته است

کاسه کاسه از اشک‌های شهرزاد قصه‌گو

پر از آش شله‌قلمکار می‌شود

که بدون سر کشیدن نوشابه

از توپخانه به سبزه میدان بروی و

ندانی که سنگک چند برابر از باگت بیشتر است

یا آن‌که فروش آدیداس

چند بوسه از وینستون بیشتر خواهد بود

با همین فکرها

اگر از بانک بیرون می‌آیی

مواظب موتوری‌ها باش

تا نیازمندی‌های پر از استخدام را

از جیبت ندزدند

که در قبال خوردن یک پرس چلوکتک

در کوچه پس‌کوچه‌های پایتخت

چاه‌ها را پر از خالی کنند

و سزای هر کس که بعد از دانشگاه

به جای سربازی

یکراست وارد ساندویچی شود

همین است که روزی چهار بار

ترشی هفت بیجار را

به همراه فلافل آب حوض بکشد

تا لبوفروش‌ها بدانند

که می‌توانند عضو اتحادیه باشند

و از مزایای چرخ‌شان

سالی یک بار به فروشگاه سفر کنند

حتا اگر در بعضی از فصول نتوانند

بوی لبو را رنگ کنند و

جای شلغم کجاست بفروشند

و معلم‌ها اگر در همان ماه‌ها بیکار می‌شوند

باید روی سر یکدیگر املا بنویسند و

بدانند حقوق‌شان از مک‌دونالد کمتر نیست