شعرهایی از ادیت سودرگران
ترجمه ی زهره آذرشهاب

اديت سودر گران يكى از برجسته ترين شاعران معاصر سوئد و از پيشگامان شعر نو در اسكانديناوى است. او به اقليتى به نام سوئدي هاىِ فنلاند تعلق داشت. اين اقليت با وجود تبار فنلاندى، زبان مادرى اشان سوئدى است. سودرگران در آوريل 1892 در سنت پترزبورگ به دنيا آمد، از نوجوانى مبتلا به بيمارى سل شد و در حاليكه فقط سى و يك سال داشت در ژوئن 1923 به دنبال اين بيمارى در فنلاند درگذشت. او در طول عمر كوتاهش چهار مجموعه شعر منتشر كرد. اولين آن را به نام "اشعار" در سن بيست و چهار سالگى به چاپ رساند. آثار او متاثر از سمبوليسم فرانسه، اكسپرسيونيسم آلمان و فوتوريسم روسيه هستند. پس از مرگش اشعار چاپ نشده اش در كتابى به نام “ سرزمينى كه وجود ندارد" منتشر شد و همينطور دستنوشته هاى او كه برخى به زبانهاى آلمانى و روسى و حاوى قطعات ادبى بودند جمع آورى شده و به چاپ رسيدند. ارزش ادبى كارهاى سودرگران به مرور زمان در سالهاى پس از مرگش كشف شد..


ستارگان

در تاريكىِ شب از راه رسيده
بر پلكان مشرف به باغچه مي ايستم
و به هياهوى ستارگان گوش فراميدهم
گوش كن
اين صداى فرو افتادن يك ستاره بود
هرگز با پاى برهنه به باغچه من نرو
آنجا پر از ستارگان شكسته است


يك آرزو

در اين دنياى آفتابى
بيش از هرچيز برايت نيمكتى آرزو ميكنم
در ميان باغچه
جايى كه گربه اى بر آن در آفتاب لم داده باشد
من آنجا خواهم نشست
با نامه اى كه بر سينه گرفته ام
فقط يك نامه كوچك
اين است روياى من



شب پر ستاره

رنج چه بيهوده است
و انتظار نيز
جهان چه خالى است از لبخند تو
شبى است سرد و دلچسب
 و آسمان
شهاب باران
عشق در خواب لبخند ميزند
ترس چه بيهوده است ودرد نيز
جهان كوچكتر از هيج است
ابديت انگشترى است كه از دست عشق به اعماق مى غلطد