سرمقاله
محمد آشور
نویسنده : محمد آشورتاریخ ارسال : 24 اسفند 94
بخش : نگاه اول
ﺳﺎﻝ 94 ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﺼﻞﻫﺎﻳﻲ اﺯ ﺧﻮﺷﻲﻫﺎ و ﻧﺎﺧﻮﺷﻲﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﻝ ﺩﺭ ﮔﺮﻭ "ﻛﻠﻤﻪ" ﺩاﺭﻳﻢ!
ﻋﻠﻲﺭﻏﻢ اﻳﻦ اﻣﺎ ﻓﻀﺎﻱ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ "ﺷﻌﺮ" و "ﻧﻘﺪ"، ﻓﻀﺎﻳﻲ اﻣﻴﺪﻭاﺭﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﭼﺸﻢﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻴﺮاﮊ 200-300 ﻧﺴﺨﻪاﻱ ﻛﺘﺎﺏ اﺯ ﻃﺮﻓﻲ! و اﻧﺘﺸﺎﺭ ﺳﺮﻃﺎﻧﻲ ﺷﺒﻪﺷﻌﺮ و ﺩﻟﻨﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﻣﺠﺎﺯﻱ اﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ، ﺣﺎﻝ "ﺷﻌﺮ اﻣﺮﻭﺯ" ﺭا ﺧﺮاﺏ ﻛﺮﺩﻩ.
ﺣﺎﻝ و ﺭﻭﺯ "ﻧﻘﺪ اﺩﺑﻲ" ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮ اﺯ "ﺷﻌﺮ" ﻧﻴﺴﺖ!؛ ﻳﻚﺳﻮي "ﻧﻘﺪ اﻣﺮﻭﺯ" ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺭﻓﻴﻘﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺰ "ﺑﻪ ﺑﻪ" و "ﭼﻬﭽﻪ" (!!!!) ﻧﻤﻲﺷﻨﻮﻳﻢ!... (ﻛﻪ ﺁﻱ ﻗﻨﺎﺭﻱ(!
و ﺳﻮﻱ ﺩﻳﮕﺮِ "ﻧﻘﺪ" ﭼﻜﺎﭼﻚ ﺩﺷﻨﺎﻡ اﺳﺖ و ﻗﺘﻞ ﻣﻮﻟﻒ!
و ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻭﺭ ﺩاﺭﻡ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺗﻔﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﻠﻴﻚ ﻣﻲﺷﻮﺩ!؛ ﻛﻠﻤﻪاﻱ ﻛﻪ ﺯﺧﻢ ﻣﻲﺯﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺯﺧﻢ، ﮔﻠﻮﻟﻪﺳﺖ!
اﻳﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﻪ اﺩﺑﻴﺎﺕ ﻣﻴﺪاﻥ ﻛﺎﺭﺯاﺭ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻛﺎﺭﺯاﺭِ اﺩﺑﻴﺎﺕ ﻣﻴﺪاﻥ ﺟﻨﮓ ﮔﻼﺩﻳﺎﺗﻮﺭﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ... ﻣﻴﺪاﻥ ﮔﻔﺘﮕﻮﻱ اﻧﺪﻳﺸﻪﻭﺭﺯاﻥ اﺳﺖ! و ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺼﺪاﻕ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ "ﺑﺮﺷﺖ" ﺷﺪﻩاﻳﻢ ﻛﻪ: "اﻓﺴﻮﺱ ﻣﺎ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺭا ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻛﻨﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ!"
اﻳﻦ ﺭا ﻫﻢ ﻣﻲﺩاﻧﻢ ﻛﻪ "ﺑﻲ ﻣﻮﺿﻊ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺎﺩﻩ اﺳﺖ... ﺳﺨﺖ اﺳﺖ اﻳﻦ ﻭﻟﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻌﺖ ﭘﺎ ﺳﻔﺖ ﻛﻨﻲ و ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺁﻥ، ﺻﺮﻳﺢ اﻣﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﻲ!"
ﺑﺎ اﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ، ﺳﺎﻳﺖ "ﭘﻴﺎﺩﻩﺭﻭ"، ﻋﻠﻲﺭﻏﻢ ﺩاﺷﺘﻦ ﻣﻮﺿﻊ، ﮔﺮاﻳﺶ و ﺳﻠﻴﻘﻪ، ﺗﻼﺵ ﺩاﺭﺩ ﺟﻬﺖﮔﻴﺮﻱ ﺗﻨﮓﻧﻆﺮاﻧﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺩﺭ ﺷﺮاﻳﻂﻲ ﻛﻪ ﺷﻌﺮ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻱ ﻣﺠﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺭﻭ ﺑﻪ اﺑﺰاﺭﻱ ﺷﺪﻥ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﻧﻆﺮ ﺑﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪي ﻣﺨﺎﻃﺐِ ﻏﻴﺮﺣﺮﻓﻪاﻱ ﺩاﺷﺘﻪ و ﺩاﺭﺩ، ﺑﻪﻗﺪﺭ اﻣﻜﺎﻥ ﺩﺭﻳﭽﻪاﻱ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻱ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﺣﺮﻓﻪاﻱ و ﺷﺎﻳﺪ اﺭﺗﻘﺎﻱ ﺳﻠﻴﻘﻪي ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻋﺎﻡ!
ﺑﺮاﻱ ﺷﺎﻋﺮاﻥ ﺻﺎﺣﺐ اﻣﻀﺎ اﺣﺘﺮاﻡ ﻗﺎئلیم و اﻳﺸﺎﻥ ﺭا ﻣﺴؤﻭﻝ اﻣﻀﺎﻱ اﺛﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻲﺩاﻧﻴﻢ... و ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪﺭﻏﻢ ﺗﺴﺎﻣﺢ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻌﺮﻫﺎﻱ ﺷﺎﻋﺮاﻥ ﺟﻮاﻥ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﺷﻌﺮﻫﺎﻳﻲ ﺩﺭﻧﮓ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭﻧﮓِ ﻻﺯﻡ ﺭا ﺑﺮ ﺩﻗﺎﻳﻖِ ﺷﻌﺮﻱ ﺩاﺷﺘﻪ و ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻏﺪﻏﻪﻫﺎﺷﺎﻥ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻩاﻧﺪ!
اﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ، ﺳﺎﻝ ﺭﻭﻧﻖ ﻛﺘﺎﺏ و ﺷﻌﺮ و اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺷﺎﻋﺮاﻥ و اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪاﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﻪ ﺯﻳﺴﺖ ﻛﻨﻨﺪ و ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺟﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﻋﻤﺮ ﻛﻮﺗﺎﻩ اﺳﺖ و ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺻﺮﻑ ﺁﻥ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ!
ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﺒﺰ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و ﺟﻮاﻥ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ و ﺷﻌﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ﺷﻌﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ و ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ...
و اﻳﻦﻛﻪ ﻳﺎﺩ "ﺳﻬﺮاﺏ ﺭﺣﻴﻤﻲ" ﻫﻤﻜﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻛﻮﭺ ﻛﺮﺩﻩ ﮔﺮاﻣﻲﺳﺖ. ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ... و ﺷﺎﺩ... و ﺁﺯاﺩ.
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
