از روبرو
لعنت می‌شوم
و از پشتِ سر
به شرافتِ خودم
قسم می‌خورم
ای روبروی بزرگوار!:
رنگ بر عشق
رنگ بر شعرهای بی‌شعورم
...

پس تحفه‌ی ناچیز مرا
برای دلخوشی بپذیر:
این سینه‌ریز وحشی ِ خشک،
از زنبوران، که مرده‌اند
تا از عسل آفتاب کرده‌اند.
...

همه چیز از پیام کوتاه تلفنی علی مسعود هزار جریبی شروع شد: بر حضرت بیژن الهی حیاتی دیگر مبارک آمد، مبارک آمد، مبارک آمد، مبارک آمد، مبارک آمد. بیژن الهی "غریب جهان" و آشنای نور، تجسم غربت تمام دریا ها به مشایعت پنجاه نفر _کمی کمتر و بیشتر _ جهان بی رکاب را گشتی زد و رفت. بالای بالا، کوهی که خود آنجا ایستاده بود، بلند و سنگین تر از وقار، ارتفاع گرفت از پلک های مشجرش.
به مشایعت دریا چهارده آذر کوه روستای بیجده نو مرزن آباد را تعارف ما کرد و دو پای نوک تیزش را ...

ترجیح می دهم فقط
قهوه بنوشم قهوه قهوه
ودنبال سرنوشت کنی ته فنجان
یا عشق بورزی در خانه ای
که موتسارت می نوازد
با بند رخت ها،پرده ها
قُل قُل کتری اش
...

رفتم دم رود
کنار آب نشستم
سعی کردم فکر کنم اما نشد
پس پریدم و غرق شدم
یک بار سراز آب
بیرون آوردم با فریاد
بار دوم سر بر آوردم با گریه
اگر آب آنقدر سرد نبود

...

کاروان کاکه سور از نویسندگان مطرح کردستان عراق در سال 1964 در اربیل ( هولیر) عراق متولد شده است. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در آنجا به اتمام رسانده و سپس در سال 1985 در رشته تاریخ دانشگاه موصل پذیرفته می شود. ...

صورتش تازه گل انداخته بود
و توت‏هاي تازه فرنگي شده را
به جاي عددهاي مکرر
گذاشته بودند
دور تا دورِ يک دايره
و دايره
تازه دايره شده بود
گفتند بچرخ!
چرخيدم آن‏چنان که نچرخيده بود
چرخي که هنوز نچيرخيده بود ...

انتظار تو
زیبایی را
طولانی کرده است و
زیبایی ات
سکوت را عمیق
سکوتی سفید
اتاق را با خود برده است
...

پســـــر اگر شــــده بودم
پـــــدر جوان تر بود
و حال مادرم از این
که هســـت ، بهتر بود
عـــــــصای دست پدر ،
تکــــــیه گاه رویایی
پســــــر نــــماد
خـــدایان روزی آور بـــود
تمــــام زندگی ام
بی تکان تاب گذشـــــت
در آن حـــــیاط که سرتا سرش
مـشـجر بود
...

فرض ِ اول که نامه بنويسم ،
نامه ای عاشقانه بنويسم
نامه را با زغال ِ کم رنگی
روی ديوار ِ خانه بنويسم
فرض دوم : ته ِ دلت با غم ،
طبق ِ برنامه غمبرک بزنم
از همانجا برای گيسويت ،
نامه در رد ِ شانه بنويسم
...