پل الوار متولد 1895 بنیان گذار مکتب سوررئالیسم می باشد. شعر های عاشقانه اش از زنان تجلیل می کند و شعرهای سیاسی اش در راه مبارزه برای دست یافتن به جهانی عادل تر،مبتنی بر عشق و تعاون است. پل الوار در همه سبک ها تبحر داشت؛در نثر آهنگین و نثر آزاد. در طول جنگ جهانی دوم علاوه بر مقاومت، شعرهای سیاسی را نیز بطور محرمانه منتشر می نمود که شعر "آزادی" از جمله آنها است. ...

از بام های شهری دور
از ژرفای دریای مرمره گذشت
عبور کرد
از زمین های پاییزی
صدایت ،
بالغ و خیس
به گوش می رسید ... ...

به هیچ هیچ به جز هیچ
دل نمی بندم
به خنده ها مشکوکم،
به گریه می خندم
زمان
زمانه ی نامردمان دلسنگ است
به هرکجا بروم
آسمان همین رنگ است ...

گناه موسم وباران و
روزگار نبود
نصیب دهکده ی خرد ما
بهار نبود
میان چادر سبز چنار
خواهم خفت
به این بهانه بباغ آمدم
چنار نبود ... ...

الیصابات
مرد
همین سال گذشته
که نگذشته است
و هنگام رفتن
دست / شست
و به گل های ماندگار
آب داد ... ...

نار تی تی
نارتی تی
برگرد
روسری ات را
جا گذاشته ای
بر شاخسار
شکوفه هایت
پنهان نمی ماند ... ...

در این اثر که همه تمهیدات ساختاری لازم برای شکل گیری شعر کوتاه وجود دارد ، عوامل موثر زیباشناختی در رابطه ای تفکیک ناپذیراز هم و از بافت زبانی ، به زبان شخصیتی شاعرانه بخشیده اند و تخیل ، تصویر و اندیشه موجود در رابطه آفریدگی و آفرینندگی قرار دارند و از سویی قوام همه اینها در فرم ساختاری موجود است که رخ نموده . ...

من و دوستم و همسایه ی جدیدمان ادی می رفتیم تا در حوالی شهر دور بزنیم .دوستم راننده بود ،من کنارش نشسته بودم و ادی روی صندلی های عقب پاهاش را دراز کرده بود و برای هر ماشینی که از کنارمان رد می شد دست تکان می داد .به ادی گفتم:تو غذایی چیزی همرات آوردی؟ ...

نیش نسیمی که با سرسختی خود را به ته‌تهای غار رسانده بود غوگار را بیدار کرد. دلش نمی‌خواست پا شود، به زور چشم‌هایش را باز نگه داشت و به آرامی توی غار چرخاند. به پهلو غلتی زد و چشم‌ها را بست که دوباره بخوابد. ولی وقتی جای خالی نوزادش را حس کردناگهان از خواب پرید و سیخ نشست روی تخته‌سنگی که جای خوابش بود. کسی نبود، انگار تمام گله رفته بودند و او را از یاد برده بودند. نمی‌توانست درست به یاد ‌آورد که واقعن بچه‌ای زاییده بوده یا همه‌اش را خواب دیده؟جریان هوای مطبوعی از بیرون غار می‌آمد که خبر ...

این صدا که می شنوید ...
به پناهگاه های بی پناه
ختم می شود
برو عزیز دلم / که پله ها
به زیرزمین امن می رسند
و از میان ما
یک نفر
برای زندگی کافیست
...