با گذری بر کتاب شعرثانیه های گیج و بررسی موتیف های شعری این مجموعه ( آسمان ٬ آب٬ باران٬سایه ٬ باد٬ هستی و نیستی ) به ذهن سیال و طبیعت گرای این شاعر بیشتر پی می بریم .شاعر با نگریستن به هستی و چیستی از منظر زمان٬ مرگ دقایق را در تمام لحظات همچون موریانه ای مد نظر دارد و با به چالش کشیدن بعضی از مضامین٬ خود را گیج همین ثانیه ها می کند ...

تعیین عمر این فسیل ممکن نیست
چیزی ست میان عصر پارینه سنگ و زنی که دور میدان تجریش گریه می کند
گاهی به عقب بر می گردد
آه می‌کشد
...

آخدا! گوسفندها خوابند شکر از این که تو باز بیداری
خودمانیم، سعی کن ده را دست یک گوسفند نسپاری!
کدخدا رفته یونجه خرد کند- بچپاند به گلّه، برد کند
تو که این گلّه را نمی دوشی تو چرا کاه و یونجه می کاری؟ ...

"برای اینکه نویسنده‌ای بزرگ شوی، نخست باید انسان بزرگی بود...". دیری نیست که اسلون ویلسون نویسنده‌ی فرهیخته آمریکایی نویسندگان را به این گزاره‌ی استفهام انگیز فرا خوانده است. گزاره‌ای که نویسندگان را متعهد به انسان می‌کند و امر راستین نوشتن و قلم در دست داشتن را دور از یک شرح واقعه یا خاطره نگاری و یا قصه پردازی می‌کند. ...

در شعر شاعرانی که با طبیعت انس و الفت گرفته‌اند ؛رنگ‌واژه‌ها جلوه‌گری بیشتری دارند و « سروهای شیراز » نیز از این ویژگی مستثنا نیست ؛ استفاده از رنگ‌ها در تصویر سازی و انتقال مفهوم و ارتباط با مخاطب ، نقش ویژه‌ای دارد . ...

پي كي پيج(P. K. PAGE) در سال ١٩١٦ در انگليس متولد شد، مليت او كانادايي بود و با وجودي كه به تمام كارهاي شاعري، رمان نويسي، نمايشنامه نويسي، فيلم نامه نويسي، مقاله نويسي، اپرانامه نویسی و معلمی اشتغال داشت ولي بيشتر با عنوان شاعر در كانادا مطرح مي باشد. او مولف بيش از سي جلد كتاب در زمينه هاي شعر، داستان، سفرنامه، اتوبيوگرافي، مقالات و كتاب هاي كودكان مي باشد. ...

در هر صورت شعر بانو آفرین پنهانی که ما آن را در گیسو ریزی آفتاب قلمداد کردیم ٬ شعر زیبایی ست و می تواند در زنده گردانی هوره های ایلی جایگاه ممتازی داشته باشد و اگر بی غرضانه به آن نگاه شود باید به شاعر خوش آمد بگوییم و به او گوشزد کنیم که دراین غوغای زبانی به دنبال یافتن زبان سره ی خویش باشد ...

و هرگز آیا خواب بوده ام
از درخت ،
ارگانیسم هایی که همدیگر را لمس نمی کنند
با تنها برگشان در پاییر ؟ ...

تو شلیک می کنی
و چشم هایم
روی بوم نقاشیت می پاشند
درد ها
تنها به درد مردن می خورند ...

طرح پائیزی ِ نقاشیِ گیسوهایت
روح من زخمی و تن کشته ی ابروهایت
چون تلاطم به دلم مانده به دریا بزنم
در شب موج پریشانیِ گیسوهایت ...